Ekonomia qarkulluese është një model prodhimi dhe konsumi, i cili përfshin shpërndarjen, ripërdorimin, riparimin, rinovimin dhe riciklimin e materialeve dhe produkteve ekzistuese sa më gjatë të jetë e mundur. Kështu, cikli i jetës së produkteve zgjatet.
Sipas Forumit Ekonomik Botëror, një ekonomi qarkulluese është ‘një sistem industrial që është restaurues ose rigjenerues nga qëllimi dhe dizajni’.
Parlamenti Europian thekson se ndryshe nga modeli ekonomik tradicional linear i bazuar në parimet “merr-bëj-konsumo-hidh”, një ekonomi qarkulluese bazohet në një cikël (pothuajse) të mbyllur, ku produktet dhe lëndët që ato përmbajnë vlerësohen shumë. Në praktikë, kjo do të thotë të reduktosh mbetjet në minimum.
Kur një produkt arrin në fund të ciklit të jetëgjatësisë, materialet e tij mbahen brenda ekonomisë, aty ku është e mundur falë riciklimit. Këto materiale mund të përdoren produktivisht përsëri dhe përsëri, duke krijuar kështu vlerë shtesë.
Një keqkuptim i zakonshëm minimizon përkufizimin e ekonomisë qarkulluese me qasjen e njohur “redukto-ripërdor-riciklo”. Vetëm riciklimi nuk do të na shpëtojë. Ekonomia qarkulluese është një ‘ide më e madhe’ – një ristrukturim domethënës që na detyron të rimendojmë se si i kemi bërë gjërat që nga ngritja e motorit të parë me avull.
Ekonomia aktuale industriale dominohet nga proceset lineare.
Në të kundërt, ekonomia qarkulluese funksionon duke ruajtur dobinë dhe vlerën më të lartë të produkteve, komponentëve dhe materialeve për aq kohë sa të jetë e mundur. Me aktivitet ekonomik qarkullues, gjithçka që prodhohet transferohet dhe përdoret diku tjetër, vazhdimisht.
Lëvizja drejt një ekonomie më qarkulluese mund të sjellë mundësi përfshirë ndikim të reduktuar mbi mjedisin; siguri më të madhe të furnizimit me lëndë të para; rritje të konkurrueshmërisë; inovacion; rritje dhe vende pune. Megjithatë, ndryshimi gjithashtu paraqet sfida si financimi; aftësitë; sjellja e konsumatorëve dhe modelet e biznesit; dhe qeverisja në shumë nivele.
Burimet:
No responses yet